Bu Blogda Ara

17 Şubat 2015 Salı

Bir Kadından...

Merhaba...


Yazmak istiyorum, sürekli anlatmak... Sormak istiyorum "Nasıl değişir bu dünya?"

Şiddet sadece vurmak mı? Canını acıtmak mı? Nedir şiddet?

Şiddet gücünü kullanarak istediğini yaptırmaktır bence... Eğer aynı şartlarda olduğumda yapmayacağımı, yaptırıyorsan şiddet uyguluyorsun...
Gözle görüleni var, görülmeyeni var... Lütfen şeklindesi var, hadi ulan şeklindesi var... Malesefki, en zorbasına, en insanlık dışısına Özgecan canımız maruz kaldı... Malesef şimdi onun için çok geç oldu... Ben bunun cezası nasıl oluru henüz bulamadım... Bence bunun cezası yok... Kısası yok...

Ben bir öğretmenim, bir evladım, bir ablayım, bir arkadaşım ve her şeyden öte bir kadınım...
Ama olamıyorum, bu saydıklarımın hiç biri olamıyorum... Dışarı çıkıyorum, yolda yürürken herkese sormak istiyorum... Neden yapılır böyle bişey? Aman diyene, yapma diyene neden yapılır?

Çok acılıyım, çok üzgünüm, çok kırgınım, çok kızgınım... İsyan etmek istiyorum ama kime neye? İşte onu bilmiyorum...

Diyorlar ki "dışarı çıkmaya korkuyorum" Hayır, korkmuyorum... Bunun çözümü bu olmamalı.. Aksine daha çok dışarıda olalım... Kadınları her yerde daha çok görelim... Markette, işte, sokakta, pazarda, otobüste, trende, MECLİSte... Heryerde...

Başka türlü olmasın nolur...

Evleneceğim adam kadına, çocuğa, bireye saygı duyacak...
Oğlum, insanları sevecek ve onlara saygı duyacak...

Neden biliyor musun? Çünkü ben saygı duyuyorum, saygı duyacağım...
Ben insanları seviyorum, çocuğum da sevecek...

Lütfen beylik lafları bir tarafa bırakın artık... Sevgi dolu, saygılı çocuklar yetiştimek için onlara nasıl olmaları gerektiğini söylemeyin, onlara gösterin....


Sevgili Özgecan Aslan, hayat belki devam edecek ama sen hep dualarımda olacaksın... Ailene sabır diliyorum. Işıklar içinde uyu....

Bir minicik kız çocuğu duruyor orada hala...
Anlatamam gördüklerimi o neşeli çocuğa...



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder